و من همچنان می مانم

چندسالی هست که ندارمش , چند سالی هست که مال من نیست چند سالی هست که نگاهش اسمش وجودش رایم نیست ولی همچنان دوستش دارم

روزگارم به سرعت سپری میشه انگار همین دیروز بود داشتم تو کوچه با بچه ها فوتبال میزدم نه انگار همین دیروز بود که داشتم راه رفتو یاد میگرفتم انگار همین دیروز بود مادرم از درد به خود می پیچید که من بدنیا بیام انگار و انگار همین دیروز بود

پست نهم

امروز دوباره متولد شدم یکی اومد زندگیم که خیلی وقت پیش باید میومد

یکی که میخوام با بودنش جای خالی خیلیارو پر کنم

 

یکی که شدیدن عاشقشم و عاشقش میمونم یکی که اگه یک ثانیه نباشه میمیرم

واقعا به بودنش نیاز داشتم یعنی زندگیمو کامل کرد

پست هشتم

خسته ام از همه چیز ، از دنیایی که هیچ ندارد ، از آدم هایی که بوی از آدمیت نبرده اند و از روزهای تکراری

انگار هوای دلم بارانیست گویا سیل شدیدی در دلم رخ داده

انگشت هایم یاریم نمیکنند تا مطلب بنویسم

چشم هایم رفیق نیمه راهم شده اند گوییست هزاران سال هست که مرده ام و کسی یادی از من نمیگیرد

گوییست خنده هایم به لبخندی حاصل از تلخ تبدیل شده انگار بودنم جز یک جسم بی روح ارزشی برای جامعه ندارد

شاید این افکار من هست که را سخت در اشتباه فرو میبرد